Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Το αντίο


Δεν σε κατηγορώ που γέλασες με τα όνειρά μου
δεν είχες ποτέ δικά σου και ξαφνιάστηκες…
Τα άπλωσα μπροστά σου σα φίνο μετάξι για να πλαγιάσεις,
μα εσύ βολεύτηκες στα ρετάλια της ζωής σου
Σου άνοιξα την καρδιά μου και με μιας άδειασες τα ράφια της.
Πήρες τα πιο αγνά υλικά κι έφτιαξες το νόστιμο κουκλοθέατρο σου.
Μα πάντα σκοπός σου ήταν το κέρδος…
και δεν ξόδεψες ούτε ένα κέρμα στο πηγάδι των ευχών.
Και τώρα τι με κοιτάζεις;
Δεν ήξερες ότι τα αισθήματα λήγουν;
Κι εσύ δεν φρόντισες να τα κρατήσεις ζωντανά…
Βλέπεις τον θίασό σου να σαπίζει και να διαλύεται
Ποτέ δεν ήσουν εντάξει στις δουλειές σου
Και τώρα φοβάσαι…
Νιώθεις βαθιά μέσα σου το κενό και νομίζεις πως θα πέσει πάνω σου η πιο βαριά τιμωρία
Μα ποιος θεός θ’ ασχοληθεί με το τίποτα;
Ούτε καν ένας τρελός…
Γι’ αυτό σου λέω
Κρύψου στην χούφτα σου όσο πιο καλά μπορείς,
μέχρι να νιώσεις τα δάχτυλά σου να σε πνίγουν.
Ίσως μέσα στην απόγνωση και τον φόβο σου αισθανθείς κάτι…
Σου αφήνω ένα όνειρο για να πιαστείς, σαν τελευταία σανίδα σωτηρίας.
Μήπως και γίνεις για μια φορά σου άνθρωπος
Κι αν καταφέρεις να σωθείς μην σκορπιστείς στα ίχνη μου…
Το παρελθόν ζει ευτυχέστερο στην λήθη

3 σχόλια:

  1. Δεν σε κατηγορώ που γέλασες με τα όνειρά μου
    δεν είχες ποτέ δικά σου και ξαφνιάστηκες… :)
    Το ποίημα σου είναι φανταστικό!!! Είχες κάποια τέτοια εμπειρία και το έγραψες ή απλά έμπνευση?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Neraidoula μόλις είδα το σχόλιο σου και σ ευχαριστώ..πράγματι κάποτε ξεχείλιζα απο όνειρα και φιλοδοξίες τισ οποίες πολλοί δεν ενθάρρυναν και κοροιδευαν...σε αυτό αναφέρεται και ο στίχος που αναφέρεις;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. I'm just dreaming,right?
    πανέμορφο!

    ~Το παρελθόν ζει ευτυχέστερο στην λήθη
    τα λέει όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή